Dîn gabramınıñ, Kur’ân açısından doğrı bir şekilde ortaya goyulması, Kur’ânıñ âñlaşılmasında ulı ëhmiyete eyedir.
Günlük yâşayışda köp gullandığımız kelimelerden bîri bolsa da, her kimiñ üzerinde oy birliği etdiği bir “Dîn” tanımından söz etmek kën mümkîn dëldir.
Gaynaklarımızda, bakış açılarına göre üytgeyebilen “Dîn” tanımlarına dûş gelyëndiris. Batı kökenli gaynakları da gâbsadığımızda, bu tanımdâkı çılşırımlılık beterrëk içinden çıkılmaz bir hâl alyândır.
Gîñiş âñlamda “Dîn”: “bir ınsân köpçiliğiniñ eye bolduğı ınançlar, dewâm etdirdikleri çokunmalar we ahlâkî gurallarıñ bütînidir”, şeklinde tanımlanabiler.
Musulmân bilğinler, Kur’ânı Kerîmi we ıslâm akidesini gaynak edinip “Dîni” şeyle tanımlamışlar:
Dîn: Allâh tarafından wahiy yolı bilen, we Nebî âraçılığı bilen ınsânlara ulaşdırılan, akıllı we ırâdeli kimselerin isteme we yeğlemeleri bilen kabûl etdikleri, dünyë we âhıretde özlerini gönence ulaşdıran oylamlı we eylemli sistemdir; ılâhî gurallarıñ bütînidir.
Dîniñ târîhi, ınsânlık târîhi yâlı esğidir. Târîhe geçen bütîn milletleriñ mânewî dünyëleri, belli bir dînî ınanç bilen biçimlenipdir. Dînsizlik ınsânıñ doğâsına aykırı, sîradaşı we seyrek dûş gelinen bir durumdır. Târîhde dinsiz bir topluma hîç dûş gelinmëndir.
Günümizde bolşı yâlı ateizmiñ yayğınlaşması weyë bireylerde dîn daşı yë de dîn garşıtı yâşam biçiminiñ görülmesi bu gerçeği üytgetmez.
Hattâ dînden uzak yâşayışı bolan kimseler de, sıkıntılı we çëresiz salımlarında şoña dayanıp güwenebilecekleri bir güycüñ barlığına diyseñ gerek duyarlar.
Dînsiz bolduklarını aydyân kişilerin yâşamlarınıñ iñ gerğin salımlarında, Allâh’a yalbarıp O’ndan yârdım diledikleri, köp görülen bir wâkâdır.